قراردادهای اجاره، حمل کالا و خدمات بندری با شرکت‌های چینی | راهنمای حقوقی برای تجار ایرانی

در سال‌های اخیر، با گسترش همکاری‌های اقتصادی میان ایران و چین، به‌ویژه در چارچوب ابتکار جهانی “کمربند و جاده” که به‌عنوان یکی از پروژه‌های کلان ژئواکونومیک جهان شناخته می‌شود، شاهد رشد قابل‌توجهی در حجم مبادلات تجاری، حمل‌ونقل دریایی، و سرمایه‌گذاری‌های مشترک در حوزه زیرساخت‌های بندری میان دو کشور بوده‌ایم. این ابتکار که به‌منظور تسهیل تجارت بین آسیا، آفریقا و اروپا طراحی شده، فرصت‌هایی کم‌نظیر برای گسترش همکاری‌های لجستیکی، حمل‌ونقل و پشتیبانی تجاری بین ایران و چین فراهم کرده است.

از مهم‌ترین مظاهر این همکاری‌ها، افزایش چشمگیر قراردادهای اجاره کشتی، حمل کالا از طریق دریا، و ارائه خدمات بندری در بنادر مهم منطقه‌ای و بین‌المللی است. تجار ایرانی بیش از گذشته به همکاری با شرکت‌های حمل‌ونقل و اپراتورهای بندری چینی روی آورده‌اند، که این موضوع نه‌تنها از منظر اقتصادی، بلکه از منظر حقوقی نیز اهمیت فراوانی دارد.

این همکاری‌ها هرچند فرصت‌های گسترده‌ای برای کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل، بهبود دسترسی به بازارهای آسیایی، و افزایش سرعت ترانزیت فراهم کرده‌اند، اما در عین حال با چالش‌ها، اختلافات و پیچیدگی‌های حقوقی همراه بوده‌اند. از جمله این چالش‌ها می‌توان به تفاوت نظام‌های حقوقی ایران و چین، خطرات ناشی از نبود شرط داوری مناسب، تفاوت زبان و ترجمه، و نبود شناخت دقیق از ساختارهای قراردادی طرف چینی اشاره کرد.

در این مقاله، تلاش شده است تا با تمرکز بر الزامات حقوقی مرتبط با قراردادهای اجاره کشتی، حمل دریایی کالا و خدمات بندری با طرف‌های چینی، تصویری جامع از نکات کلیدی این همکاری‌ها ترسیم شود. همچنین، راهکارهایی عملی و تخصصی برای کاهش ریسک‌های حقوقی، افزایش شفافیت در قراردادها، و بهبود امنیت تجاری برای فعالان اقتصادی ایرانی ارائه خواهد

انواع قراردادهای دریایی با طرف‌های چینی

در سال‌های اخیر، با رشد سریع تجارت خارجی چین و گسترش نقش این کشور در زنجیره تأمین جهانی، همکاری‌های دریایی و بندری میان ایران و چین نیز به‌صورت چشم‌گیری افزایش یافته است. بنادر پیشرفته چین مانند شانگهای، شنژن، نینگبو و کینگ‌دائو به مراکز کلیدی در تبادلات کالایی جهان بدل شده‌اند و شرکت‌های اپراتور بندری و کشتیرانی چینی نظیر COSCO، SIPG و CMPort از شرکای مهم بسیاری از کشورها، از جمله ایران، به شمار می‌روند.

در این چارچوب، شناخت دقیق انواع قراردادهای رایج در حوزه حمل‌ونقل دریایی، عملیات بندری، خدمات لجستیکی و اجاره کشتی با طرف‌های چینی، برای شرکت‌های ایرانی ضروری است. این قراردادها، ستون فقرات همکاری‌های تجاری در حوزه دریایی هستند و تنظیم دقیق و اصولی آن‌ها می‌تواند از بروز اختلافات حقوقی پیشگیری کرده و زمینه‌ساز موفقیت در تعاملات بلندمدت شود.

در ادامه، به معرفی مهم‌ترین انواع قراردادهای دریایی که در همکاری با شرکت‌های چینی کاربرد دارند، پرداخته خواهد شد. این بررسی همراه با توصیه‌های حقوقی کلیدی، می‌تواند راهنمای عملی مناسبی برای تجار، شرکت‌های حمل‌ونقل، اپراتورهای بندری و مشاوران حقوقی ایرانی باشد.

قراردادهای اجاره کشتی (Charter Party)

در تجارت دریایی بین‌المللی، قرارداد اجاره کشتی یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای انتقال کالاهای حجیم و بین‌قاره‌ای است. این نوع قراردادها، چارچوب حقوقی رابطه بین مالک کشتی (Shipowner) و مستأجر (Charterer) را مشخص می‌کنند و تعیین می‌نمایند که کشتی چگونه، برای چه مدت، و تحت چه شرایطی برای حمل کالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قراردادهای اجاره کشتی به طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند، اما در تعاملات ایران و چین، دو نوع نخست کاربرد بیشتری دارند:

۱. اجاره زمانی (Time Charter)

در این نوع قرارداد، مالک کشتی، کشتی را برای یک دوره زمانی معین (مثلاً چند ماه یا چند سال) در اختیار مستأجر قرار می‌دهد. در این مدت، مالک مسئول نگهداری فنی، سوخت‌رسانی و پرسنل کشتی است، اما مستأجر کنترل عملیاتی کشتی را در اختیار دارد و می‌تواند آن را به مسیرها و مقاصد مورد نظر خود بفرستد. اجاره زمانی بیشتر در مواردی استفاده می‌شود که مستأجر به صورت پیوسته نیاز به کشتی دارد، اما تمایلی به خرید آن ندارد.

۲. اجاره سفری (Voyage Charter)

در این نوع، کشتی برای حمل کالا در یک یا چند سفر مشخص از بندری به بندر دیگر اجاره داده می‌شود. مالک مسئول هزینه‌های عملیاتی کشتی در طول سفر است و معمولاً نرخ اجاره به صورت نرخ کرایه برای هر تن کالا (Freight Rate) تعیین می‌شود. این نوع قرارداد برای معاملات تجاری موردی بسیار مناسب است، به‌ویژه برای صادرات یا واردات محدود.

۳. اجاره بر اساس لایحه حمل (Contract of Affreightment)

در این مدل، تعهد مالک کشتی مبتنی بر حمل مقدار مشخصی از کالا طی چندین سفر در یک بازه زمانی مشخص است. اگرچه این نوع قرارداد در روابط ایران و چین کمتر رایج است، اما در برخی پروژه‌های بلندمدت صادراتی نظیر صادرات سنگ‌آهن، نفت یا گاز طبیعی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

اصطلاحات کلیدی در قراردادهای اجاره کشتی در تنظیم و اجرای این نوع قراردادها، آشنایی با مفاهیم فنی و حقوقی زیر ضروری است:

زمان مجاز بارگیری یا تخلیه (Lay time): دوره زمانی مشخصی است که در آن مستأجر مجاز است کالا را بارگیری یا تخلیه کند. اگر این مدت زمان به پایان برسد و عملیات تکمیل نشده باشد، بندر یا مستأجر ممکن است مشمول پرداخت خسارت شود.

خسارت تأخیر( Demurrage ) : مبلغی است که مستأجر به‌واسطه تأخیر در بارگیری یا تخلیه فراتر از زمان تعیین‌شده در قرارداد، به مالک کشتی پرداخت می‌کند. این بند نقش مهمی در کاهش ریسک‌های زمانی و مالی دارد.

 پاداش تعجیل( Dispatch ): در برخی قراردادها، اگر عملیات بارگیری یا تخلیه زودتر از زمان مشخص انجام شود، مالک کشتی موظف به پرداخت مبلغی به مستأجر خواهد بود.

خارج از اجاره(Off-hire) دوره‌هایی که کشتی به دلایل مختلف فنی، تعمیرات یا حوادث دریایی قادر به فعالیت نیست، به‌عنوان “خارج از اجاره” محسوب می‌شود و مستأجر موظف به پرداخت اجاره برای آن ایام نیست.

قراردادهای حمل کالا (Bills of loading / Freight Contract)

یکی از اسناد حیاتی و پرکاربرد در تجارت دریایی بین‌المللی، بارنامه (Bill of Lading) است که علاوه بر ایفای نقش قرارداد حمل، سند مالکیت کالا نیز محسوب می‌شود. بارنامه معمولاً توسط شرکت کشتیرانی یا نماینده آن صادر شده و نشان‌دهنده‌ی توافق میان فرستنده (Shipper) و حمل‌کننده (Carrier) در خصوص حمل کالا از مبدأ به مقصد معین است.

بارنامه‌ها از نظر نوع به سه دسته‌ی عمده تقسیم می‌شوند:

بارنامه قابل معامله (Negotiable B/L): دارنده‌ی این سند، به‌عنوان مالک کالا شناخته می‌شود و می‌تواند آن را به دیگری منتقل کند.

بارنامه غیرقابل معامله (Straight B/L): تنها گیرنده‌ی نام‌برده در بارنامه، حق دریافت کالا را دارد.

بارنامه دریایی الکترونیکی (e-B/L): در حال گسترش میان شرکت‌های چینی، که نیازمند زیرساخت فنی و توجه به قوانین دیجیتال است.

مفاد کلیدی در قراردادهای حمل بر اساس بارنامه:

تعهد حمل‌کننده: شرکت حمل متعهد می‌شود که کالا را در شرایط مشخص، از مبدأ معین به مقصد مشخص انتقال دهد.

مسئولیت کالا: حمل‌کننده مسئول حفظ سلامت کالا در طول مسیر است، مگر در موارد فورس‌ماژور، خطای بسته‌بندی، یا نقص ذاتی کالا.

تاخیر در تحویل: در صورت تأخیر غیرموجه، گیرنده یا فرستنده می‌توانند مطالبه خسارت نمایند. درج بندهای مربوط به Force Majeure یا محدودیت‌های بندری در چین از منظر حقوقی حیاتی است.

حقوق گیرنده (Consignee): گیرنده کالا می‌تواند براساس بارنامه، کالا را مطالبه کرده و در صورت آسیب یا نقصان، طرح دعوی کند.

نکته مهم در روابط با شرکت‌های چینی:

برخی شرکت‌های چینی از بارنامه‌های داخلی (Domestic B/L) یا فرم‌های ویژه‌ای استفاده می‌کنند که ممکن است با استانداردهای بین‌المللی تفاوت داشته باشند. لازم است حتماً پیش از امضا، این اسناد توسط مشاور حقوقی متخصص در حقوق حمل‌ونقل دریایی بررسی شوند. گاهی شرایط خاصی در این بارنامه‌ها گنجانده می‌شود که تعهدات حمل‌کننده را به‌طور ناعادلانه کاهش می‌دهد، یا قانون حاکم را فقط به حقوق داخلی چین محدود می‌کند. حتماً، در ادامه، متن مربوط به قراردادهای خدمات بندری را توسعه می‌دهم تا کامل‌تر، تخصصی‌تر، و برای درج در یک مقاله حقوقی/تجاری دقیق‌تر باشد:

قراردادهای خدمات بندری (Port Services Contracts)

در کنار قراردادهای حمل دریایی، اجاره کشتی، و بارنامه، قراردادهای خدمات بندری نیز یکی از ارکان حیاتی در زنجیره لجستیکی تجارت دریایی بین ایران و چین محسوب می‌شوند. این قراردادها میان شرکت‌های تجاری ایرانی (صادرکننده یا واردکننده) یا نمایندگان آن‌ها با اپراتورهای بندری چینی منعقد می‌شوند و هدف آن‌ها تنظیم حقوق، تعهدات، هزینه‌ها و مسئولیت‌های مرتبط با عملیات پشتیبانی در بنادر چین است.

با توجه به گستردگی بنادر چین مانند شانگهای، نینگبو، شنژن، تیانجین و سایر بنادر مهم، آشنایی با ساختار این قراردادها برای شرکت‌های ایرانی ضروری است.

خدمات تحت پوشش در قراردادهای خدمات بندری

این قراردادها دامنه متنوعی از خدمات فنی، عملیاتی و گمرکی را در بر می‌گیرند که عمدتاً شامل موارد زیر هستند:

تخلیه و بارگیری کشتی (Stevedoring):
شامل عملیات فنی و انسانی برای جابه‌جایی کانتینرها، بسته‌ها یا محموله‌های فله‌ای از کشتی به اسکله و بالعکس. این عملیات معمولاً با ماشین‌آلات سنگین نظیر جرثقیل‌های بندری، لیفتراک و نقاله انجام می‌شود و باید تحت نظارت متخصصان ایمنی بندری صورت گیرد.

انبارداری موقت (Warehousing):
کالاها پس از تخلیه یا قبل از بارگیری ممکن است به‌صورت موقت در انبارهای سرپوشیده یا محوطه‌های باز نگهداری شوند. شرایط انبارداری، مدت مجاز، استانداردهای دمایی (برای کالاهای حساس مانند دارو یا مواد غذایی) و مسئولیت نگهداری باید به‌طور دقیق در قرارداد درج شود.

تشریفات گمرکی و ترخیص کالا (Customs Clearance):
فرآیند بررسی اسناد، بازرسی فیزیکی محموله‌ها، طبقه‌بندی تعرفه‌ای کالا، پرداخت حقوق و عوارض گمرکی، و صدور اجازه ترخیص توسط گمرک چین. این بخش مستقیماً تابع قوانین و آیین‌نامه‌های داخلی جمهوری خلق چین است و عدم رعایت آن ممکن است منجر به توقیف کالا، جریمه یا تأخیر طولانی در عملیات شود.

لجستیک درون‌بندری (In-port Logistics):
شامل جابه‌جایی کالاها از اسکله به انبار یا به گمرک، اتصال به شبکه‌های حمل‌ونقل زمینی (کامیون، ریل)، هماهنگی با شرکت‌های حمل ترکیبی، و مدیریت زنجیره تأمین در سطح بندر است.

نکات کلیدی حقوقی در تنظیم قراردادهای خدمات بندری

در تدوین قراردادهای خدمات بندری با طرف‌های چینی، توجه به نکات حقوقی و فنی زیر اهمیت حیاتی دارد:

شرایط بیمه (Insurance Clauses):
تعیین دقیق مسئولیت بیمه‌ای کالا در مراحل مختلف، شامل تخلیه، انبارداری، ترخیص و حمل. مشخص شود که کدام طرف مسئول خرید بیمه حمل‌ونقل دریایی (Marine Cargo Insurance)، بیمه بندری، و بیمه مسئولیت شخص ثالث است. پیشنهاد می‌شود نسخه‌ای از بیمه‌نامه‌ها ضمیمه قرارداد گردد.

استانداردهای ایمنی و مسئولیت مدنی (Safety & Liability Standards):
اپراتور بندری باید مطابق با مقررات ایمنی ملی چین و پروتکل‌های بین‌المللی مانند ISPS Code اقدام کند. همچنین در قرارداد تصریح شود که در صورت وقوع حادثه (مثل آسیب به کالا، تجهیزات یا پرسنل)، مسئولیت جبران خسارت با چه طرفی است و به چه میزان محدود یا نامحدود خواهد بود.

مقررات حل اختلاف (Dispute Resolution):
با توجه به تفاوت‌های نظام حقوقی ایران و چین، توصیه می‌شود مرجع داوری بین‌المللی مانند CIETAC کمیسیون داوری اقتصادی و تجاری بین‌المللی چین، SIAC مرکز داوری بین‌المللی سنگاپور یا HKIAC مرکز داوری هنگ‌کنگ به‌عنوان محل حل‌وفصل اختلافات تعیین شود. همچنین باید زبان حاکم بر قرارداد (انگلیسی یا چینی–انگلیسی) و قانون حاکم (ترجیحاً قانون بی‌طرف یا قواعد حقوق تجارت بین‌الملل) تعیین شود.

ساعات خدمات و نرخ‌های مازاد (Service Windows & Surcharges):
مشخص شود که خدمات بندری در چه بازه زمانی ارائه می‌شوند، آیا شامل تعطیلات یا ساعات شبانه نیز هستند، و در صورت نیاز به خدمات خارج از ساعات کاری، چه هزینه‌های مازادی لحاظ می‌شود. نرخ‌های انبارداری اضافه، جریمه تأخیر در ترخیص یا بارگیری، و هزینه توقف کشتی (Demurrage) نیز باید شفاف درج گردد.

ضمانت اجرا و فسخ قرارداد (Performance Guarantees & Termination):
در صورت عدم انجام تعهدات از سوی اپراتور، باید ضمانت اجرایی مشخصی تعریف شود (مانند ضمانت‌نامه بانکی یا جریمه‌های قراردادی). همچنین شرایط فورس ماژور، تأخیرهای ناشی از شرایط جوی یا اقدامات دولتی، و نحوه فسخ زودهنگام قرارداد نیز باید مورد پیش‌بینی قرار گیرد.

چین و نقش حیاتی آن در تجارت جهانی

با توجه به جایگاه کلیدی جمهوری خلق چین به‌عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده جهان و دومین واردکننده کالا در سطح بین‌المللی، تعاملات تجاری با این کشور بخش لاینفک و استراتژیک برنامه‌های توسعه صادراتی ایران محسوب می‌شود. در این راستا، شرکت‌های بازرگانی و تولیدی ایرانی برای بهره‌گیری مؤثر از زیرساخت‌های بندری و حمل‌ونقل دریایی چین، ناگزیر به انعقاد انواع قراردادهای فنی، خدماتی و لجستیکی با شرکت‌های چینی هستند. این قراردادها، به‌ویژه در حوزه خدمات بندری، مستلزم دقت حقوقی و شناخت دقیق از نظام حقوقی، رویه‌های تجاری، و ظرفیت عملیاتی طرف مقابل است.

بر این اساس، توصیه می‌شود که تنظیم این‌گونه قراردادها صرفاً با بهره‌گیری از مشاوره‌های تخصصی حقوقی و با در نظر گرفتن ملاحظات فرهنگی و حقوقی طرفین انجام گیرد. استفاده از نسخه‌های دوزبانه یا سه‌زبانه (فارسی–چینی–انگلیسی) به همراه ضمائم فنی، شامل نقشه عملیات بندری، فهرست جزئیات خدمات مورد توافق، جداول نرخ‌ها و استانداردهای ایمنی، می‌تواند از بروز سوءتفاهم و اختلافات حقوقی در آینده جلوگیری کرده و امنیت حقوقی طرف ایرانی را به نحو چشمگیری افزایش دهد.

اهمیت شناخت اپراتورهای بندری در چین

ساختار پیچیده اپراتوری بنادر در چین، با حضور شرکت‌های بزرگ و شناخته‌شده‌ای مانند COSCO Shipping Ports، Shanghai International Port Group (SIPG) و China Merchants Port (CMPort)، ایجاب می‌کند که طرف ایرانی پیش از انعقاد هرگونه قرارداد، شناخت دقیقی از ظرفیت‌های فنی، سوابق اجرایی، وضعیت مالی و تعهدات حقوقی طرف مقابل به‌دست آورد. همچنین، تفاوت‌های عمده‌ای که میان بنادر اصلی چین از حیث ترافیک کالا، زیرساخت‌های حمل‌ونقل، زمان تخلیه و بارگیری، هزینه‌های خدمات و میزان ازدحام وجود دارد، می‌تواند تأثیر مستقیم بر اجرای قرارداد داشته باشد.

به عنوان مثال، بندر شانگهای به عنوان شلوغ‌ترین بندر کانتینری جهان ممکن است با تأخیرهایی در تخصیص اسکله مواجه شود، در حالی‌که بندری مانند کینگدائو، با ظرفیت بالا اما فشار عملیاتی کمتر، می‌تواند گزینه‌ای مناسب‌تر از نظر زمان‌بندی باشد. شناخت این جزئیات در مرحله مذاکرات اولیه قرارداد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

نکات کلیدی حقوقی در تنظیم قراردادهای بندری با چین

۱. انتخاب قانون حاکم و مرجع حل اختلاف

در قراردادهای بین‌المللی، تعیین دقیق قانون حاکم (Governing Law) و مرجع صالح برای رسیدگی به اختلافات (Dispute Resolution Clause) نه‌تنها از اختلافات حقوقی پیشگیری می‌کند، بلکه اجرای مؤثر مفاد قرارداد را تضمین می‌نماید. در این خصوص:

می‌توان یکی از سه گزینه زیر را در نظر گرفت:

قانون چین (برای انطباق با رویه‌های محلی و تسهیل اجرای قرارداد)

قانون ایران (در صورت انجام خدمات در خاک ایران یا پوشش بیمه‌ای داخلی)

یا قانون کشوری بی‌طرف مانند انگلستان (که ساختار حقوقی آن در تجارت بین‌الملل مقبولیت بالایی دارد

اکیداً توصیه می‌شود شرط داوری به جای دادگاه‌های عمومی گنجانده شود. مراکزی چون CIETAC مرکز داوری اقتصادی و تجاری چینICC اتاق بازرگانی بین‌المللی یا مرکز داوری ایران–چین گزینه‌هایی حرفه‌ای و قابل اتکا برای این منظور هستند.

۲. زبان قرارداد

در تعاملات حقوقی با شرکت‌های چینی، موضوع زبان قرارداد از لحاظ حقوقی حساسیت زیادی دارد:

ترجیح بر آن است که نسخه اصلی قرارداد به زبان انگلیسی تنظیم گردد.

در صورت تنظیم نسخه چینی نیز، باید به‌صراحت در متن قرارداد تصریح شود که در صورت بروز اختلاف، کدام نسخه مرجع تفسیر خواهد بود (Binding Version).

برای جلوگیری از ترجمه‌های ناقص یا نادرست، بهتر است نسخه فارسی قرارداد صرفاً برای اطلاع طرف ایرانی تهیه شده و جنبه مشورتی داشته باشد.

۳. شروط محدودکننده مسئولیت

برخی شروط کلیدی که باید به‌دقت در قرارداد درج شوند عبارت‌اند از:

فورس ماژور: شرایط اضطراری مانند بلایای طبیعی، همه‌گیری، تحریم یا تغییرات ناگهانی در مقررات بندری یا گمرکی.

سقف مسئولیت طرفین: میزان حداکثری خسارات قابل مطالبه به‌صراحت مشخص شود.

تکلیف به بیمه: نوع بیمه (باربری، بندری، شخص ثالث)، شرکت بیمه‌گر، و طرف مسئول خرید بیمه باید به‌روشنی مشخص گردد.

جریمه تأخیر و هزینه‌های اضافی: نرخ‌های خدمات خارج از ساعات کاری، هزینه توقف کشتی، و جریمه دیرکرد باید به‌صورت شفاف ذکر شوند.

چالش‌های متداول در همکاری‌های بندری با شرکت‌های چینی

شرکت‌های ایرانی ممکن است با چالش‌های حقوقی و عملیاتی متعددی در همکاری با اپراتورهای بندری چینی مواجه شوند، از جمله:

تأخیر در عملیات بندری به‌دلیل تراکم در بنادر بزرگ، تغییرات ناگهانی در مقررات گمرکی یا کمبود نیروی عملیاتی.

اختلافات مالی ناشی از تفاوت در تفسیر نرخ خدمات، نحوه محاسبه کرایه حمل یا زمان توقف کشتی (Demurrage).

مشکلات اجرای آراء داوری به‌ویژه در زمانی که رأی در یک کشور صادر شده و نیاز به اجرا در حوزه قضایی دیگر دارد (مانند اجرای رأی صادره در CIETAC در محاکم ایران یا بالعکس

توصیه‌های کاربردی برای تجار و مشاوران حقوقی ایرانی

مشورت حقوقی پیش از امضاء: از خدمات وکلای مسلط به حقوق حمل‌ونقل، داوری بین‌المللی و مقررات بندری چین بهره بگیرید.

استفاده از قراردادهای استاندارد بین‌المللی: نظیر نمونه‌های تهیه‌شده توسط ،BIMCO FBL، یا FIATA.

تضمین صحت اسناد حمل: توجه ویژه به بارنامه (Bill of Lading)، بیمه‌نامه، گواهی مبدأ، و گواهی بازرسی کالا.

پیوست‌سازی فنی و مالی: نقشه‌های عملیات، جدول زمان‌بندی، فهرست تجهیزات استفاده‌شده و نرخ خدمات در قالب ضمیمه‌های رسمی به قرارداد افزوده شود.

استفاده از شرط داوری با مرجع مشخص: به‌ویژه مراکز تخصصی نظیر CIETAC، ICC یا مرکز داوری ایران-چین.

نتیجه‌گیری

توسعه همکاری‌های بندری و دریایی میان ایران و چین، با وجود ظرفیت‌های گسترده اقتصادی و فنی، بدون ملاحظات حقوقی دقیق می‌تواند منجر به بروز ریسک‌های قابل‌توجهی شود. آشنایی با ساختار حقوقی قراردادهای خدمات بندری، شناخت اپراتورها، تعیین دقیق مفاد کلیدی و بهره‌گیری از خدمات مشاوره حقوقی حرفه‌ای، ابزارهایی هستند که می‌توانند همکاری‌های تجاری با چین را ایمن، پایدار و سودآور سازند.

مرکز بین‌المللی داوری و حقوقی ایران و چین با بهره‌گیری از کارشناسان دو زبانه، متخصص در حقوق تجارت دریایی و روابط ایران و چین، آماده ارائه خدمات تخصصی در زمینه مشاوره حقوقی، تنظیم قرارداد، و داوری در اختلافات بندری و دریایی می‌باشد.